ప్రభువు తన శిష్యులకు నేర్పించిన ప్రార్థనలో, అన్నిటికంటే మొదటి అభ్యర్థన "నీ నామము పరిశుద్ధ పరచబడును గాక" అనునది. యేసు ప్రభువు హృదయములో ప్రప్రథమముగా ఉండిన ఆశ అది. "తండ్రీ, నీ నామము పరిశుద్ధ పరచబడును గాక" అని ప్రార్థించి, తండ్రికి మహిమ కలుగు సిలువ మార్గమును ఎంచుకొనెను (యోహాను 12:27,28). యేసు ప్రభువు జీవితమును నడిపించిన ఒక ప్రధానమైన కోర్కె తండ్రి యొక్క మహిమ.

ఆయన చేసిన ప్రతి పని తండ్రి మహిమకొరకే చేశారు. ఆయన జీవితములో పవిత్రమైనది మరియు లౌకిక మైనది అనే వేరు వేరు విభాగాలు లేవు. ప్రతిది పవిత్రమైనదే. ఆయన బోధించుట మరియు రోగులను స్వస్థపరచుట ఎంతగా దేవుని మహిమ కొరకు చేసెనో, ఆయన బల్లలు మరియు కుర్చీలు చేయుట కూడా అంతగా దేవుని మహిమ కొరకే చేశారు. ప్రతిరోజు కూడా ఆయనకు ఒకే విధమైన పవిత్రత కలిగి ఉండేది, దైనందిక జీవిత అవసరాలకు ఖర్చు పెట్టిన డబ్బు దేవుని పనికి లేక బీదలకు ఇచ్చినప్పుడు ఎంత పరిశుద్ధముగా ఎంచుదుమో అంతే పరిశుద్ధముగా ఆయన ఎంచెను.

యేసు ఎప్పుడూ తండ్రి మహిమను వెదకుటచేత మరియు తండ్రికి ఆమోదమైన దాని కొరకు మాత్రమే పట్టించుకొనుట చేత ఆయన ఎల్లవేళలయందూ హృదయములో పరిపూర్ణమైన విశ్రాంతితో జీవిస్తూ ఉండేవాడు. ఆయన తన తండ్రిముఖము ఎదుట జీవిస్తూ ఉండేవాడు మరియు మనుష్యుల నుండి ఘనతను కాని పొగడ్తలను గాని లెక్కచేయలేదు.

"తనంతట తానే బోధించువాడు స్వంత మహిమను వెదుకును" (యోహాను 7:18) అని యేసు చెప్పెను.

మానసిక సంబంధియైన క్రైస్తవుడు అతడెంతగా దేవుని మహిమను వెదకినట్లు కనబడినా, అతడి అంతరంగములో నిజానికి తన స్వంత ఘనత యెడల ఆసక్తి కలిగి ఉండును. యేసైతే ఎప్పుడూ తన కొరకు ఘనతను ఆశించలేదు.

మానవుని యొక్క జ్ఞానములో ప్రారంభింపబడి మానవ పరమైన చాతుర్యము మరియు ప్రతిభ ద్వారా కొనసాగబడేది ఎప్పుడూ మనుష్యుని ఘనపర్చును. మానవుని యొక్క మనస్సులో మొదలయ్యేది సృష్టింపబడిన దానినే మహిమపర్చును.

కాని పరలోకమందు లేక భూమిపై శాశ్వతకాలము ఏ మానవునికి ఘనతను లేక మహిమను తీసుకొని వచ్చేది ఏదీ లేదు.

దేవుని నుండి, దేవుని ద్వారా మరియు దేవుని కొరకైన ప్రతిదీ మాత్రమే కాల పరిస్థితులకు నిలిచి నిత్యత్వములో ప్రవేశించును.

దేవునికి సంబంధించినంత వరకు ఏ కార్యమునకైనా దాని వెనుకనున్న ఉద్దేశ్యము ఆ కార్యమునకు విలువను ప్రాధాన్యతను ఇచ్చును.

మనము ఏంచేస్తున్నామనేది ముఖ్యమే, కాని ఎందుకు చేస్తున్నామనేది ఇంకా ముఖ్యమైనది.

యేసుప్రభువు తన తండ్రి చిత్తమంతటిని, తండ్రియైన దేవుని శక్తి ద్వారా నెరవేరునట్లు తన యెడల తండ్రి ప్రణాళికను తెలుసుకొనుటకు తండ్రి యొద్ద వేచియుండినట్లు మరియు ఆ ప్రణాళికను నెరవేర్చుటకు కావలసిన శక్తిని పొందుటకు కూడా తండ్రి గూర్చి వేచియుండినట్లు మనము చూచితిమి. అంత మాత్రమే కాదు. యేసు కొన్ని గొప్ప కార్యములు చేసిన తరువాత తండ్రికి మహిమ చెల్లించుటకు, ప్రార్థించుటకు వెళ్లారు. ఆయన తన ప్రయాస యొక్క ఫలమును తన తండ్రికి ఒక అర్పణగా అర్పించెను. ఆయన తన కొరకు ఘనతను వెదకలేదు, లేక ఆయనకు ఇవ్వబడినప్పుడు దానిని స్వీకరించలేదు (యోహాను 5:41;8:50). ఆయన కీర్తి నలుదిశలా వ్యాపించినప్పుడు, ఆయన తన తండ్రిని మహిమపరుచుటకు అరణ్యములోనికి వెళ్లిపోయెను (లూకా 5:15,16). ఆ మహిమను తాను ముట్టుకోకూడదని ఆయన నిశ్చయించుకొనెను.

ఆయన అటువంటి వైఖరిని చివరి వరకూ కొనసాగించి యుండెను. కనుకనే యేసుప్రభువు యొక్క జీవితపు చివరిలో, ఆయన నిజాయితీతో, "తండ్రీ, భూమిమీద నిన్ను ఘనపరచితిని" (యోహాను 17:4) అని చెప్పగలిగెను.

ఆయన భూమిపైకి ఒక మానవునిగా తండ్రిని మహిమపరచుటకు వచ్చెను అదే గురిగా ఆయన ప్రతి ఒక్క దినము జీవించెను. ఆయన ఎంత వెల చెల్లించవలసినా కూడా, తండ్రి మాత్రమే మహిమ పర్చబడవలెనని ఆయన ఆసక్తిగా ప్రార్థించెను. తండ్రి పరలోకమందు ఎలాగునో అలాగుననే భూమిపైన కూడా ఘనపర్చబడునట్లు ఆయన చివరికి మరణించెను.

మనలను మనము అడుగు కొనవలసిన ప్రశ్న: "నేను దేవుని మహిమ కొరకు మాత్రమే జీవిస్తున్నానా? మరియు ప్రయాసపడుతున్నానా?".